Zo komen Amsterdammers de ramadan door: ‘Ik geloof niet in een god, maar ga toch vasten’

De ramadan is begonnen! Vanaf 22 maart gaat zo’n 12 procent van de Amsterdammers een maand lang vasten. Zo groot is onze moslimgemeenschap volgens de gemeente Amsterdam. Hoe gaan deze Amsterdammers de ramadan door? En wat betekent vasten voor hen? We stelden de vraag aan een aantal bijzondere inwoners, wiens gezicht je misschien al een keer eerder hebt gezien op indebuurt.

Nassira Laoikili (interieurstylist, 44)

Bij Nassira Laoikili mochten we een keertje binnenkijken. Dat voelde alsof we een oase in een betonnen jungle binnenstapten. Haar huis in Osdorp toverde ze om tot een Marokkaans paleis. Nassira kan niet wachten om haar familie en vrienden hier te mogen ontvangen voor het Suikerfeest. Wat Nassira tot die tijd doet?

Nassira: “De ramadan is voor mij een periode van verbinding, reflectie en het nog bewuster beleven van het geloof. Een maand van bezinning die mij nieuwe inzichten en energie geeft. Tijdens de ramadan neem ik meer tijd voor het hier en nu, door ook een break van sociale media te nemen. Zo kom ik weer even tot mezelf.”

Tijdens de ramadan neem ik meer tijd voor het hier en nu, door ook een break van sociale media te nemen.

“Omdat we alleen tussen zonsondergang en zonsopgang mogen eten, vind ik het heel belangrijk om tijdens de iftar gezond te eten. Om zo fit mogelijk te blijven. In de vastenmaand is de harira favoriet: een rijkgevulde Marokkaanse soep met onder andere tomaten, kikkererwten, wortel, selderij en Marokkaanse specerijen. Maar het echte hoogtepunt van de ramadan is de Eid-al fitr. Dan dekken we de tafel mooi zodat we gezellig met vrienden en familie kunnen genieten, na een hele maand vasten.”

Marwan Bassiouni (fotograaf, 38)

Marwan Bassiouni reist heel Nederland af om zoveel mogelijk moskeeën op een spectaculaire manier te fotograferen. Zijn doel: de islam in een ander daglicht zetten. Je leest meer over zijn project in ons interview met Marwan. Wat vasten voor hem betekent?

Marwan: “Dit is eigenlijk een vraag die voorbijgaat aan het hele punt van de ramadan. In deze maand gaat het juist niet om mijzelf, maar om het overstijgen van het eigen ego en alle zintuiglijke en materiële wensen. Dat doe je door te vasten. Er is dan meer ruimte voor liefdadigheid, vrijgevigheid en spiritualiteit, en dat is waar de ramadan écht om draait. Om het verbeteren van mijn band met de buren, bijvoorbeeld.”

De duivels zijn opgesloten, zowel in de letterlijke als de figuurlijke zin

“Tijdens de ramadan ben ik de beste versie van mezelf. Door de tijd van het jaar is dat ook makkelijker vanwege de kosmologische omstandigheden. Veel moslims geloven dat in de negende maand van de islamitische kalender de poorten naar de hemel openstaan en de poorten naar de hel zijn gesloten. De duivels zijn opgesloten, zowel in de letterlijke als de figuurlijke zin. Daardoor word je in deze periode minder snel verleid om te zondigen. Al moet ik wel zeggen dat ik nu al kan uitkijken naar de iftar. Ik ben een echte zoetekauw, dus ik ben gek op Marokkaanse lekkernijen met veel honing en noten.”

Elske Voermans (opvangcoördinator, 33)

Elske Voermans is zelf niet gelovig, maar haar vriend wel. Ze ontmoetten elkaar in een Grieks vluchtelingenkamp, waar zij als vrijwilliger meedraaide en hij vanuit Syrië naartoe was gevlucht. Je leest meer over hun ontmoeting in ons interview met Elske en Rami. Waarom gaat Elske vasten in maart en april?

Elske: “Ik geloof niet in een god en denk ook niet dat ik te bekeren ben, maar ik doe mee aan de ramadan om Rami bij te staan. Daarbij vind ik het principe heel mooi. Volgens de mensen in mijn omgeving draait de vastenmaand oorspronkelijk om het beter kunnen inleven in mensen die geen eten en water hebben. Dat kan vooral als je zelf voelt hoe het is. Als je een volle dag werkt zonder te eten of te drinken, word je opeens bewust van je basisbehoeftes en eetgewoontes. Van dat ene kopje koffie of dat ene broodje dat je gewoonlijk haalt. En dan begrijp je pas echt jouw voorrecht daarin.”

Mijn vrienden vroegen me of ik naar het paasontbijt kwam, maar dat kan dus niet

“Twee jaar geleden deed ik voor het eerst mee. Toen waren Rami en ik nog in Griekenland. Ik vond het wel lastig in het begin. Vooral het niet mogen drinken: het was daar heel warm. Maar het wende vrij snel. En de saamhorigheid hielp. In Griekenland deden we het echt met z’n allen. Dat is in Nederland natuurlijk anders: niemand houdt er hier rekening mee. Bij mij al helemaal niet. Wie verwacht er nou van mij dat ik ga vasten? Mijn vrienden vroegen me bijvoorbeeld of ik naar hun paasontbijt kwam, maar dat kan dus niet. Dat vind ik moeilijk.”