Monique Elmendorp is kattengedragstherapeut: ‘Wat een fantastische beesten zijn het’

Na achttien jaar bij de Rabobank te hebben gewerkt, was het voor Monique Elmendorp tijd voor iets anders. “Mijn baas spoorde me aan om iets te gaan zoeken waar ik blij van werd. Ik volgde vervolgens een workshop over kattengedrag volgen en daar kwam ik zo enthousiast van terug, dat ik helemaal straalde.”

Voor haar baas was het duidelijk en voor Monique ook: hier moest ze iets mee gaan doen. Ze kwam de hbo-opleiding kattengedragstherapie tegen, waarin ze medische kennis opdeed, diagnoses leerde stellen en passende therapieën leerde inzetten. Ze schreef een scriptie over droogsproeien bij katten, studeerde in drie jaar af en richtte in 2016 haar praktijk Kattenwijsheid op. “Ik kwam er tijdens die workshop en studie achter waarom ik zo dol ben op katten, wat een fantastische beesten zijn het.” Met haar fascinatie voor en kennis over de beesten heeft ze al tientallen kattenbaasjes meer inzicht in hun poezelige vriendjes verschaft. “Katten hebben verschillende karakters en routines die veel baasjes nog moeten leren begrijpen. Eigenlijk heb je een autistisch kind in huis gehaald, dat gedijt bij rust, regelmaat en reinheid.”

Kattengeheimen

Voor Monique hebben de meeste katten geen geheimen meer; ze houdt ervan om ze te ontrafelen. Vooral het zogeheten time-sharing is een niet aflatende bron van verwondering voor Monique. “Katten weten precies welke soortgenoten er allemaal in de buurt wonen en lopen patrouilles, zodat ze elkaar niet tegenkomen. Dat is toch fantastisch? Een kat blijft over het algemeen ook dicht in de buurt van huis, maar ze zijn gewoon een meester in verstoppen. Dat weten de meeste mensen niet.” Nog zo’n verrassing, is het feit dat een spinnende kat niet per se een blije kat is. “Spinnen is een manier om zichzelf rustig te krijgen. Een aangereden kat die halfdood ligt te gaan, spint ook. Het kan dus best dat het beest gestrest op je schoot zit.”

Rode theemuts

De liefde voor dieren zat er al vroeg in bij Monique. Als klein meisje haalde ze al het ene na het andere dier in huis, tot ongenoegen van haar ouders. “Ik kan me nog herinneren dat mijn vader al mijn wandelende takken naar buiten had gegooid en ik hem een takkebeul noemde”,  zegt Monique met een lach. “Toen ik op mezelf ging, kwamen er er gelijk honden en katten in huis. Mijn rode kater Noccino, zo’n theemuts, was echt heel bijzonder. Die ging ging overal mee naar toe, zelfs de kroeg.” De band tussen haar en Noccino kan Monique maar moeilijk beschrijven. “Toen ik mijn hond Sam liet inslapen, zat Noccino ernaast. Hij tikte zachtjes op zijn neus en likte aan zijn oren, dat was een memorabel afscheid.” Ook Noccino is inmiddels overleden, maar ze heeft er talloze nieuwe katten voor teruggekregen die ze dolgraag wil helpen.

Nooit genoeg

Van katten krijgt Monique nooit genoeg. Vooral het trainen van katten vindt ze erg leuk, haar twee Ragdolls heeft ze bijvoorbeeld leren apporteren. En als ze niet thuis naar de capriolen van haar twee poezenbeesten kijkt, zet ze wel de avonturen van Simon’s Cat op. “Ik vind dat zo ongelooflijk grappig. Als je van katten houdt, herken je ontzettend veel in die illustraties.” Het is Monique’s missie om van iedere kat een gelukkige kat te maken. “Er bestaan ontzettend veel misverstanden over katten en dat is zonde. Ik hoop dat ik door mijn werk kan voorkomen dat er onnodig veel katten naar het asiel worden gebracht. Daar doe ik het voor.”